Wat is er geworden van... Madelief?

Maaadelief, wat gaan we doen? Gaan we touwtje springen, vieze liedjes zingen? Nee, we gaan een blog schrijven! Als try-out schreef ik m'n eerste Wat is er geworden van...?-blog over "Roos en haar mannen" van Villa Achterwerk. In mijn kindertijd was Villa Achterwerk de bóm (ja jonge) en ik zou wel een hele blogserie willen wijden aan persoonlijkheden uit series van Villa Achterwerk. Enkele dagen geleden zagen we al Postbode Siemen van ZAAI langskomen bij "Wat is er geworden van...?", in het dagelijks leven bekend als Joep Onderdelinden. Stiekem hoop ik dat we in de toekomst meer gasten zullen zien die jeugdsentiment doen herleven. Als het kon zou ik het liefste schrijven over Keepvogel, maar aangezien dat geen levend persoon is, heb ik die wens helaas moeten opgeven. Keepvogel, keepvogel, kijk wat 'ie wat doet.

Onze gast van vandaag draagt in het dagelijks leven dezelfde naam als in de serie waarvan zij bekend werd: Madelief. Madelief Verelst, om precies te zijn. De serie gaat over een meisje dat allerlei streken uithaalt en avonturen beleeft, samen met Jan-Willem. Mij staat op de één of andere manier nog vooral bij dat ze een keer gingen verstoppen in de bosjes, maar ik sluit niet uit dat dat meer dan eens gebeurde. O, en was er ook niet eens een Hoe Overleef Ik-achtig drama met een verhuizing? Mijn herinnering aan Madelief is, zo je merkt, niet zo zeer in beelden te vangen, maar eerder in een gevoel. Het Villa Achterwerkgevoel. Aanschouw het volgende filmpje, en zie hoe cool de telefoons toen waren...  

Madelief is gebaseerd op de boeken van Guus Kuijer. Met de poppen gooien stond model voor het eerste seizoen en voor het tweede seizoen werd het script gebaseerd op Grote mensen, daar kun je beter soep van koken (een waarheid als een koe!) en Op je kop in de prullenbak. Het boek Krassen in het tafelblad werd uiteindelijk een film van Madelief. In al deze bewerkingen schitterde Madelief Verelst als Madelief, maar daar zou het wat acteren betreft ook bij blijven voor deze jongedame.  Daarmee is het verhaal van Madelief Verelst is eigenlijk het klassieke kinderacteurverhaal. Ze spelen in een bepaalde film of serie, en slechts bij hoge uitzondering zien we ze ooit nog terug. Eerder zagen wij natuurlijk al Abel en Laura langskomen in "Wat is er geworden van...?" en moesten wij jammerlijk constateren dat de kans dat we hen ooit nog op het witte doek gaan zien, erg klein is. En zo geldt dat niet alleen voor hen en voor Madelief, maar bijvoorbeeld ook voor de kinderen die schitterden in Knofje en Otje (en m'n vader die heet...). Zo'n succesverhaal bij hoge uitzondering is bijvoorbeeld het verhaal van Ruud Feltkamp, die als kind Kruimeltje speelde en nu al jaren te zien is in Goede Tijden Slechte Tijden. Een ander klassiek voorbeeld is uiteraard Danny de Munck en de eeuwige roem die hij vergaarde met zijn rol in Ciske de Rat.

Waarom koos ik dan eigenlijk voor Madelief, en niet voor Knofje of Otje? Welnu, Madelief was eigenlijk de enige waarvan ik informatie kon vinden waarvan ik dacht: goh, dat zou nog wel eens blog kunnen worden. En zie hier! We zijn al drie alinea's verder en we hebben nog met geen woord gerept over Madelief zelf. Een mooi begin lijkt me een filmpje dat ik tegenkwam op YouTube, waarin een twaalfjarige Madelief Verelst vertelt over haar leven. Eigenlijk was zij mij daar al tien stappen voor en gaf zij toen zelf al deels antwoord op de vraag wat er van haar geworden was. Behalve dat ik de kneuterigheid van dit filmpje bijzonder aandoenlijk vind, is het ook een feest van herkenning om, bijvoorbeeld, de kledingstijl van de jaren 2000 weer te zien. Naarmate ik zelf ouder word, ga ik beter begrijpen waarom mijn ouders het zo leuk vinden om beelden van de jaren '70 en '80 te zien. Ouder worden...

Goed, mijn prelifecrisis terzijde schuivend, weten we nu alleen nog maar wat er van Madelief Verelst geworden wás in de tienerleeftijd, en wie haar moeder is, wie haar vader is, dat ze een opgeruimde kamer heeft en waar haar huis woont, namelijk in Middelburg. Maar natuurlijk zijn we vooral nieuwsgierig hoe het nú met Madelief Verelst gaat. Het slechte nieuws is dat ik geen interview met haar heb kunnen houden, het goede nieuws is dat Wikipedia en Facebook uitkomst geboden hebben.

Volgens Wikipedia is Madelief Verelst heden ten dage werkzaam als docent Klassieke Talen op "een" middelbare school in Zeeland. Ik zou die informatie niet zomaar willen overnemen zonder dat te weten of dat klopt (hier spreekt een academicus), maar om de twijfels over deze wikipedische beweringen weg te nemen dan wel te bevestigen heeft Facebook uitkomst geboden. Anders dan de facebook van Rick van Gastel (Abeltje), is de facebook van Madelief Verelst wél beschermd (godzijdank), en dat heeft een reden: Madelief Verelst is inderdaad docent, en inderdaad op een school in Zeeland, namelijk de Christelijke Scholengemeenschap Walcheren, en inderdaad bij de sectie Klassieke Talen. Na wat zoeken op de website via google kwam ik uiteindelijk bij een document dat ons vertelt dat mevr. M. Verelst docent Klassieke Culturele Vorming is! Een mooi vak voor een beginnend docent Klassieke Talen. Ik zeg: A je to!

Mag ik ter afsluiting nog even zeggen dat ik vind dat Madelief Verelst bijzonder leuk opgedroogd is? (Ja.) Ik had het naar aanleiding van het filmpje waarin ze ons een update van haar tienerleven geeft niet verwacht. En dat voor een docent Klassieke Talen. Hulde aan de natuur.

 ---In de volgende "Wat is er geworden van...?" (februari)---

Wat is er geworden van... Hind?

Twee weken geleden sprak ik al uit dat Idols I uiteindelijk toch één van de succesvolste talentenjachten is gebleken. Hoewel (ondanks dat) veel mensen Hind als winnares van Idols I zagen, moest zij in de halve finale de strijd verlaten. Toch is Hind daar niet slechter van geworden, want in tegenstelling tot de finalisten Jim en Jamai, is Hind langere tijd actief geweest met het maken van platen. Om die activiteit te kunnen opmerken is een geavanceerde radar nodig, maar ik steek graag een helpende hand toe middels dit blog. Maar... niet voordat we haar eerste single nog eens beluisterd hebben.

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen diehardfan van Hind ben, maar dit blog schrijf ik voor de gelegenheid terwijl de CD van haar album Crosspop in de CD-speler zit. Het was alweer een tijdje geleden dat het schijfje het albumhoesje mocht verruilen voor de CD-speler en ik was alweer bijna vergeten hoe goed album Crosspop ook alweer was. Het album kwam tot stand via fund raising, ook wel crowd sourcing, waarbij een artiest geld inzamelt via fans voor het maken van een plaat en daarmee als het ware een afzetmarkt creëert. Hind had binnen no-time het geld bij elkaar en bracht vervolgens een volledig naar haar eigen hand gezet album uit: Crosspop, een combinatie van in de eerste plaats pop, met minimale invloeden van onder andere Arabische muziek. De gelijknamige track op het album is een aardige weergave van wat crosspop is. 

Er is geen album voorbij gegaan waarbij Arabische invloeden uit bleven. Het mag uniek heten dat Hind zich nooit onderworpen heeft aan het keurslijf van Idols en van Summer All Over Again tot nu altijd haar Marrokaanse roots in meer of mindere mate heeft gebruikt in haar muziek en videoclips. Echter lijkt haar muziek naar de achtergrond verdwenen voor het grote publiek. Sinds Summer All Over Again en het daaropvolgende Weak, haalde alleen Give Me A Sign en Your Heart Belongs To Me nog de Top 40, waarvan de laatstgenoemde het lied is waarmee Hind Nederland in 2008 op het Eurovisie Songfestival vertegenwoordigde. Ook zong ze de titelsong Morgen voor de jeugdserie Spangas. Daar heeft het voor Hind bij moeten blijven: haar crosspopnummers Don't Leave Me Behind en I Want It  behaalden geen hitnoteringen.

Voor de Wie is de mol?-fans zal met name de deelname van Hind aan het seizoen van 2010 een nog redelijk frisse herinnering zijn. Dit seizoen speelde zich af in Japan en als mijn zogenaamde frisse herinnering nog intact is, moest Hind zo ongeveer halverwege het programma verlaten.

Kan allemaal zijn, maar wat doet Hind nu? Wel, het laatste wat ik muzikaal van haar vernomen heb dateert van begin 2013. In februari bracht Hind de single Make It Count uit, wat, denk ik, een voorbode was van een nieuw album. Make It Count tikte plaats 11 aan in de Single Top 100, maar wist niet de Top 40 binnen te dringen. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en er is nog altijd geen nieuw album verschenen van Hind. Geld kan het probleem niet zijn, want ze vormt tegenwoordig een koppel met miljardair Marcel Boekhoorn. For the record: Hind is 28 en Marcel Boekhoorn 53. Make It Count.

Toch mogen we Hind geen verwijt maken dat ze op haar lauweren rust nu ze in love is met een miljardair. Hoewel er al een tijdje geen nieuwe plaat is verschenen, toert Hind wel langs de Nederlandse theaters. Al in 2011 gaf Hind bij Kees Tol in Toffe Gasten aan bezig te zijn met een theatershow voor te bereiden. Haar facebook kan ons bevestigen dat Hind nog steeds rondtoert. Haar facebook noch haar website biedt echter een speellijst aan: hoe we dus een theaterconcert kunnen bezoeken is een groot raadsel. Theater, hartstikke leuk natuurlijk, maar eigenlijk wil ik Hind weer op de radio horen. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar als mensen het theater in gaan zijn ze veel lastiger om op de radar te houden. Dat gaat zeker op als er geen duidelijke speellijsten zijn en de toegankelijkheid van de theaterconcerten ernstig in het nauw wordt gebracht. 

Dat Don't Leave Me Behind, I Want It en Make It Count uiteindelijk niet de Top 40 haalden laat zich denk ik verklaren in de kwaliteit van de liedjes. Ik wil zeker niet beweren dat het slechte liedjes zijn, integendeel, maar mijn persoonlijke mening is dat er op Crosspop andere betere tracks stonden die het wellicht beter hadden gedaan voor het grote publiek. Opnieuw de vraag: hoe belangrijk is het om in de smaak te vallen bij het grote publiek? Zolang je schare fans groot genoeg is om muziek te blijven maken, ben je in zekere zin succesvol als artiest.

Mijn persoonlijke favoriet van het album Crosspop is Noise Of The Night, maar helaas heb ik dit nummer nergens op het wereldwijde web terug kunnen vinden. Spijtig, daar de Spaanse gitaar zo krachtig schittert in dit nummer. Mocht je nieuwsgierig zijn geworden: het album Crosspop is nog altijd te koop! Of je luistert natuurlijk gewoon op Spotify, waar je overigens ook haar volledig vergeten en ook in dit blog onbesproken gebleven album Half Way Home kunt beluisteren.     

Bon, de CD-speler heeft net de laatste track van Crosspop ten gehore gebracht. Laten we dit blog toepasselijk afsluiten met Don't Leave Me Behind.    

---Volgende keer in "Wat is er geworden van...?"---

  

Wat is er geworden van... de moeders van Charlie Fischer?

Och och, we hebben het een week zonder "Wat is er geworden van...?" moeten stellen. Vreselijk, verschrikkelijk, onoverkomelijk. Desalniettemin is het leven gewoon doorgegaan, gelukkig maar, en ben ik inmiddels weer bijgekomen van Ch!pz. Zoals beloofd zou het volgende blog gaan over de actrices die de 'moeders' van Charlie Fischer in Goede Tijden Slechte Tijden speelden. Moeders? Nee, niet een lesbisch stel (is dat ooit voorgekomen in GTST?), maar wel een ongelooflijk theatrale toestand die enkele maanden de familie Fischer in de greep hield. Dat wat ik me ervan kan herinneren is dat ten tijde van Charlie's verlamming bekend werd dat niet Barbara, maar Valerie Charlie´s biologische moeder was. Vervolgens raakt Charlie verwikkelt in een onmogelijke tweestrijd en staat de relatie tussen de zussen Fischer op scherp. Zelfs zo scherp, dat Valerie in het ravijn pleurt. Die zien we nooit meer te-rug.

 

Dat we haar niet meer terug zouden zien, is niet helemaal waar gebleken. Elle van Rijn, de actrice die Valerie speelde, hebben we wel degelijk terug gezien. Hoewel zij in mijn herinnering een eeuwige soapie was, simpelweg door het pure toeval dat haar soapcarrière precies de periode beslaat waarin ik zo af en toe GTST keek, is dat niet helemaal waar: Elle van Rijn heeft de rol van Valerie slechts anderhalf jaar gespeeld. Een kleine kanttekening: in 1994 speelde ze ook al de rol van Leida Schimmelpennickx, mij volledig onbekend. Afijn, het is dan ook niet verrassend dat zij naar haar kortdurende carrière in GTST een ander pad ging bewandelen: het literaire pad, om precies te zijn. Hoewel... "literair" is een moeilijk begrip, dus laten we vaststellen dat ze is gaan schrijven, om boze reacties dat Van Rijn geen literatuur schrijft te voorkomen. Op haar naam staan De tragische geschiedenis van mijn succes (ik heb niet kunnen achterhalen of dit (deels) autobiografisch is), De hartbewaakster, Slapeloos, Het vergeten gezicht en De dag waarop ik Johannes Klein doodreed. Geen grote bibliografie, maar wel aanzienlijk: immers debuteerde Van Rijn pas in 2006 als schrijfster. Dat zij niet tot de minste behoort, blijkt wel uit het feit dat zij ook Mijn ontvoering mocht schrijven, een boek waarin Toos van der Valk haar ervaringen deelt over haar ontvoering. 

Overigens is Elle van Rijn ook nog te zien op het witte doek. Ze speelt in Dokter Tinus en was ook te zien in Mega Mindy en Mega Toby. Andere kinderseries waarin Van Rijn te zien was zijn Puppy Patrol (waarvan ik de boeken heb gelezen en nu ik weet dat er een serie is voel ik de ernstige behoefte een aflevering te gaan bekijken) en Het Huis Anubis. Het mag niet als gek bestempeld worden als je Elle van Rijn ondanks dit alles volledig gemist hebt, want op geen van de vlakken waarop ze actief is, is ze prominent aanwezig. Maar, wat niet is, kan nog komen.

Dan is er nog Charlotte Besijn, de 'neppe' moeder en 'eigenlijke' tante van Charlie. Die heeft zich áchter het witte doek begeven, met hier en daar nog eens een stap naar voren. De geschiedenis van Besijn is tragisch te noemen: ooit balletdanseres, maar door lichamelijke beperkingen zag zij zich gedwongen om te laten scholen tot actrice. Toch deed zij dat met verve en speelde zij maar liefst 11 jaar de rol van Barbara Fischer. Toen zij vertrok als Barbara, kreeg ze van Endemol de kans om achter de schermen van GTST zich te ontwikkelen als regisseur, wat zij heden ten dage dan ook is. Charlotte Besijn is het levende voorbeeld van het pakken van kansen die op je pad komen. Van balletdanseres tot actrice tot regisseur. En kinderloos single zonder droom om te trouwen. Lekker makkelijk.

Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat al deze informatie voor het oprapen lag bij niemand minder dan meneer Wikipedia. Voor morgen beloof ik dat ik iets dieper in de internetarchieven zal duiken. We volgen het ritme als vanouds en dus staat er voor morgen een vergeten BN'er uit een talentenjacht op het programma. Het wordt wéér Idols, en wéér Idols I en wéér iemand die misschien niet helemaal vergeten is, maar daarom niet minder leuk om onder ons vergrootglas te leggen.

---Morgen in "Wat is er geworden van...?"---

Wat is er geworden van... Ch!pz?

Ch!pz mag zich met recht één van de succesvolste muzikale formaties van het afgelopen decennium noemen. In 2010 besloot het management de groep op te heffen omdat er niet genoeg perspectief op succes was (?). Dat lijkt misschien wat onlogisch, daar sinds hun eerste hit, Ch!pz in black, er een tijd aanbrak dat we overspoeld werden door h!tz van Ch!pz.

Behalve Ch!pz in black, bereikten ook Cowboy, Captain Hook en 1001 Arabian Nights een nummer 1-positie in de Nederlandse top 40. Tel daarbij op dat deze singles uitgebracht werden in een tijdsbestek van iets meer dan een jaar, en je kunt niet anders dan concluderen dat de groep een daverend succes was. Ergens stokte dat succes, en het feit dat singles als Carnival en Gangstertown mij niets zeggen is wellicht een teken aan de wand geweest, hoewel ik niet uitsluit dat anderen wel bekend zijn met deze singles, aangezien deze toch niet geheel onverdienstelijk in de top 10 van de top 40 belandden.

    Er was alleen één groot probleem met Ch!pz, en dat was dat het nep was. Hun stemmen waren flink 'opgeleukt' in de studio. Ik wil niet beweren dat Ch!pz niet kon zingen, want hoezeer je ook iets kunt opleuken, er is altijd een basis nodig. Maar toch, het ging vooral om het totaalpakket van leuke koppen, aanstekelijke choreografie en avontuurlijke videoclips, waarbij zang een ondergeschikte rol vervulde. De videoclips waren uniek in de zin dat Ch!pz meestal de taak kreeg een Totally Spies-achtig probleem op te lossen in het heden, het verleden of de toekomst. Dit avontuur vond meestal plaats in een andere wereld, zoals het wilde westen (Cowboy) of het Midden-Oosten (1001 Arabian Nights).
    Bij optredens was Ch!pz genoodzaakt om te playbacken, zodat zij hun ware stemmen enigszins konden verbloemen én om genoeg adem over hielden voor de talrijke danspassen. Dat Ch!pz het niet moest hebben van het zangtalent blijkt wel uit het verdere verloop van de carrières van Rach-L, C!lla, Peter en Kev!n. Alleen de laatste is uiteindelijk solo gegaan en heeft ook daadwerkelijk albums gemaakt. Hij staat tegenwoordig 'bekend' onder zijn volledige voor- en achternaam, en zonder uitroeptekens: Kevin Hellenbrand. Hij heeft zich echter nog niet ontdaan van studio-effecten en choreografische afleiders, en de vraag is of hij niet zonder kan of niet zonder wil.

Peter (Rost) heeft het vervolg van zijn carrière gezocht in een tak van sport die meer in zijn straatje ligt: tegenwoordig is hij lid van de dansgroep The Devils. Met deze groep stond hij in 2012 op het podium van Holland's Got Talent. Ze haalden de finale, wisten uiteindelijk niet te winnen, maar verwierven toch enige bekendheid. Die bekendheid bleek uiteindelijk nogal relatief, want ik heb behalve een video van zeer slechte kwaliteit, geen andere video kunnen vinden van een optreden. Wel vond ik een interview backstage, waar natuurlijk ook Ch!pz ter sprake komt.

C!lla is een heel andere weg ingeslagen, als presentatrice welteverstaan. Behalve dat ze op freelancebasis evenementen presenteert (of zich daar in ieder geval voor beschikbaar stelt), werkt Cilla Niekoop tegenwoordig als verslaggeefster en presentatrice bij Omroep Brabant. Het doet me goed te zien dat het pad des levens vele kruisingen kent, en dat Cilla blijkbaar de beslissing heeft genomen eens naar rechts te gaan in plaats van rechtdoor. Ook al heb je dat Ch!pz-label en ben je "zangeres", dat betekent niet dat je door dat label altijd gebonden moet zijn aan de muziekwereld. Er zijn gelukkig genoeg kruisingen om een andere weg in te slaan, en Cilla's weg leidde naar uiteindelijk naar Omroep Brabant. En als er een muzikaal evenement is, dan is Cilla natuurlijk van de partij. Zo stuurde de omroep haar in 2011 naar Paaspop:

Rach-L, Rachel(le) van den Hoogen, is bij één van de kruisingen des levens vermoedelijk in de berm beland. Deze blonde dame is volledig van de radar verdwenen, niet te traceren, volledig onvindbaar. Googlen op haar naam levert slechts lotgenoten op die zich ook afvragen wat er van haar geworden is. Misschien is ze getrouwd en heeft ze sindsdien een andere achternaam, misschien is ze geëmigreerd, misschien is ze een man geworden, misschien is ze écht niet meer onder ons (dat hoop ik toch van niet), misschien heeft ze bij de burgerlijke stand of waar je dat ook moet doen wel haar naam laten veranderen of misschien was de naam die ze bij Ch!pz had, wel helemaal niet haar echte naam. Hoe je het ook wendt of keert, de conclusie is helder: Rachel van den Hoogen is écht een vergeten BN'er. En dat is een primeur in deze rubriek, want tot nog toe zijn we er altijd in geslaagd om op z'n minst het huidige beroep van de vergeten BN'er in kwestie te vermelden. Willen we er achter komen wat er van Rachel geworden is, zullen we contact op moeten nemen met één van de Ch!pz-leden, en zelfs dat biedt geen garantie omdat het best wel eens zou kunnen dat zij geen (intensief) contact meer met elkaar onderhouden.

Toch heb ik het altijd vreemd gevonden dat Ch!pz hun succes niet heeft kunnen doorzetten. In het genre waarin zij uitblonken, is een goede stem geen vereiste. Het gaat om het totaalpakket waarin de stem een ondergeschikte rol vervult. Het gaat vooral om uitstraling, om leuke choreografie die aanstekelijk werkt (denk bijvoorbeeld aan The Ketchup Song van Las Ketchup) en om toffe videoclips die vooral bij het jongere publiek goed werken. De stem, die is altijd wel bij te schaven in de studio.

Volgens mij zit Nederland nog altijd wel verlegen om een formatie zoals Ch!pz. Vorige week schoof ik de zusjes Van Ginneken naar voren als mogelijke kandidaten om dat gat op te vullen, maar misschien zijn er ook nog andere gegadigden. Een nieuwe op zoek naar? Wie zal het zeggen.

Niet in de tekst geïntegreerde bron:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ch!pz

---Volgende keer in "Wat is er geworden van?"--- 

Wat is er geworden van... Lousewies van der Laan?

De keuze voor dit blog van "Wat is er geworden van...?" ligt misschien niet direct voor de hand. We moeten het zoeken in de categorie 'politiek', en wel in het volgende nieuwsbericht (nu.nl): 

"DEN HAAG - D66 eist dat minister Rita Verdonk (Vreemdelingenzaken) opstapt, anders blaast de kleinste regeringsfractie het kabinet op. Fractievoorzitter Lousewies van der laan zei dat donderdagochtend na afloop van een marathondebat over de naturalisatie van Ayaan Hirsi Ali."

Dit vond plaats in 2006 en vermoedelijk was het dat jaar waarin ik politieke interesse begon te krijgen. Hoewel... dat kan niet helemaal waar zijn, als je je bedenkt dat Pim Fortuyn in 2002 vermoord werd en heel Nederland, jong en oud, als het ware niet anders kon dan de politiek te volgen. Nederland werd opgeschud door een politieke moord die tot op de dag vandaag met de huidige politiek van doen heeft. Het kabinet dat vervolgens zijn intrede deed, Balkenende-II, viel uiteindelijk na de hierboven genoemde opzegging van het vertrouwen in Rita Verdonk door D66. 

    Het nieuwsbericht wijst niet eenduidig naar een politicus die in dit blog centraal zal staan. Immers hebben we te maken met drie spelers: minister van Vreemdelingenzaken, Rita Verdonk; fractievoorzitter van D66, Lousewies van der Laan; en Ayaan Hirsi Ali, de VVD-politica en haar vermeende valse identiteit waar de kwestie om te doen was.

Ik ben mij er van bewust dat spanning opbouwen in deze context van weinig nut is, daar de titel weinig ruimte tot speculatie biedt, maar zelfs als we de titel even vergeten, moge het duidelijk zijn dat we het níet over Rita Verdonk gaan hebben. Zij was laatst nog te gast bij Pauw&Witteman, wat op zich een wonder mag heten, sinds zij met "Trots op Nederland" haar eigen politieke graf groef. Ze heeft een boek uitgebracht over haar politieke carrière, met een foto op de kaft waarvan het Ratelband-karakter er vanaf spat. Vreselijk.

    Evenmin gaan we het hebben over Ayaan Hirsi Ali. Hoewel er wel degelijk veel te schrijven valt over deze opvallende figuur, wil ik mij niet aan haar wagen. Over Ayaan Hirsi Ali zijn daarnaast hele boeken geschreven (ja, over Rita Verdonk ook...), en een minzaam blog als dit zou geen recht doen aan haar verhaal dat een zekere Somalische afkomst, de Nederlandse politiek en denktankwerk in de Verenigde Staten omvat. Haar verhaal is een verhaal waarin de hoofdrolspeler zich allerlei posities manoeuvreert, zorgend opschudding en beroering. Ze lijkt haar leven weer op de rit te hebben: volgens Wikipedia geniet zij sinds april dit jaar het Amerikaans staatsburgerschap, is ze getrouwd en heeft ze een zoon.  

    Goed, voordat we straks alsnog een heel blog aan Ayaan Hirsi Ali wijden, schakelen we snel over naar de persoon die overblijft: Lousewies van der Laan, destijds fractievoorzitter van D66. De reden dat juist zij het onderwerp is van deze "Wat is er geworden van?", is vooral aan haar naam. Haar naam heb ik altijd zo opvallend gevonden dat die altijd is blijven hangen in de bovenkamer. Ik ken veel varianten op de naam Loes, maar Lousewies is zonder twijfel de bijzonderste. De alliteratie met haar achternaam versterkt die bijzonderheid zo mogelijk nog meer.

In het licht van het congres van D66 in 2006, maakte NOVA (wat is er geworden van Clairy Polak?) een portret van Lousewies van der Laan. Het congres zou uiteindelijk leiden tot het opzeggen van het vertrouwen in minister Verdonk, en daarmee ook het kabinet. Verder werd ook gekeken naar het lijsttrekkerschap voor de komende verkiezingen, waar Alexander Pechtold uiteindelijk de voorkeur zou krijgen boven Lousewies van der Laan.

Deel 1 van het NOVA-portret: http://www.youtube.com/watch?v=ZfkOtse6jeY
Deel 2 van het NOVA-portret: http://www.youtube.com/watch?v=hsSsXdBXSjw

Dit portret laat mij vooral zien dat Nederland met het vertrek van Lousewies van der Laan uit Den Haag, een politiek talent verloren heeft. Daarnaast is ze ook nog grappig, getuige onderstaand citaat, en dat kan de politiek goed gebruiken.

"Ik had jou even gebeld, want ik was vergeten mijn maandverband mee te nemen. Nu kan ik nog even op en neer. Want ik dacht, anders blijf ik heen en weer lopen naar de wc en dan denken mensen ook: die is gek joh."

Lousewies van der Laan is bovenal een internationale vrouw, zo was zij onder andere ook actief in de Europese Commissie voordat zij naar Den Haag kwam, en haar website laat daar dan ook geen twijfel over bestaan: de voorpagina is geschreven in het Engels. Haar biografie is 'gelukkig' in het Nederlands. Gelukkig staat hier tussen aanhalingstekens omdat deze beknopte biografie niet verder gaat dan 2007, en dat is toch alweer zes jaar geleden. In dat jaar richtte ze haar eigen adviesbureau op, waarvan ze tot op de dag waarop de biografie voor het laatste gecheckt werd, directeur en consultant was. De laatste alinea bericht overigens over de zoon die Lousewies in 2004 kreeg. Zijn naam is Helix. Het opvallendenamensyndroom is kennelijk erfelijk.

    Om erachter te komen wat Lousewies momenteel doet, kunnen we altijd nog gebruik maken van de social media, althans, als je LinkedIn onder social media mag rekenen. Volgens haar profiel is ze vandaag de dag actief als vice-president van de Alliance of Liberals and Democrats for Europe. Gezien haar D66-achtergrond en haar activiteiten in de Europese Commissie, geen opmerkelijke carrière-move. Voor die positie van vice-president is ze momenteel, of in ieder geval nog op 20 november 2013, bezig met herverkiezingen.

Stiekem hoop ik dat Lousewies van der Laan ooit weer terugkomt naar Den Haag, al durf ik niet te veel te hopen. Ik draag D66 in wezen een warm hart toe, zeker gezien hun standpunten met betrekking tot het onderwijs, en ik gun D66 Lousewies van der Laan als politiek leider. Alexander Pechtold komt mij de keel uit (serieus) en ik vind dat na 6 jaar fractievoorzitterschap, het stokje voor de volgende verkiezingen wordt overgedragen aan iemand anders. Wie dan ook, zolang het Pechtold maar niet is. 

  Lousewies was in 2010 host van het tv-programma "All Women on Top", wat haar past als strijder voor vrouwenemancipatie. In het volgende fragment vraagt zij Edith Schippers of het tijd is voor een vrouwelijke premier. De vraag stellen is het daar tijd voor, Lousewies van der Laan. Natuurlijk is het daar tijd voor, zeg ik dan, en zegt ook Edith Schippers.

Dat Lousewies van der Laan het verlies in de strijd om het lijsttrekkerschap in 2006 als reden neerzette om Den Haag te verlaten, vind ik jammer. Verlies betekent niet altijd gezichtsverlies. Zelfs als een congres niet achter je staat, betekent niet dat je het vertrouwen niet meer kunt terugwinnen. Het lijsttrekkerschap is als het goed is een ideaal, en idealen zijn er om nagejaagd te worden. Neem Hillary Clinton: zij keerde Washington ook niet de rug toe, nadat zij niet tot presidentskandidaat voor de Democraten werd gekozen en haar meerdere moest erkennen in Obama. Ondertussen is zij op een andere manier actief gebleven in Washington en bereidt zich, volgens ingewijden, voor op de volgende verkiezingen voor het Witte Huis. Maar, Lousewies zal wel zo haar redenen gehad hebben om Den Haag te verlaten en je kunt toch niet zeggen dat ze daar slechter van geworden is. Mits ze herverkozen wordt, natuurlijk. Mocht dat niet gebeuren, zou ze kunnen besluiten haar oude ideaal nieuw leven in te blazen en alsnog lijsttrekker te worden. Er is immers niets zo veranderlijk als de politiek. 

---Morgen in "Wat is er geworden van...?"---

Wat is er geworden van... Postbode Siemen?

Wat zegt u, als ik zeg: 'Joep Onderdelinden'? Wie? Joep Onderdelinden, postbode Siemen uit ZAAI. O, die! Ja, die ja. Postbode Siemen Sietsema is tot op de dag van vandaag, ondanks dat ZAAI iets is van vele jaren geleden, een begrip. "Wij vervelen ons en jij moet wat verzinnen" werd steevast door postbode Siemen beantwoord met: "Oh, maar ik heb geen tijd, ik moet werken, daarom." En meestal kwam er ook nog wel een langgerekte "dus" en een "zodoende" langs in een aflevering.

    Irma en Ingrid werden gespeeld door Plien van Bennekom en Bianca Krijgsman, mocht u dat vergeten zijn. De vraag wat er van hén is geworden, lijkt weinig relevant. Immers zijn zij nog altijd te zien in Koefnoen en touren ze (als duo) bij tijd en wijle ook nog door het land met theatershows. Bianca Krijgsman is daarnaast ook één van de vaste acteurs van 't Schaep met de vijf pooten. Maar van postbode Siemen heb ik weinig meer gehoord of gezien, en dus leek het me de hoogste tijd om eens te gaan kijken wat er van hem geworden is.

Welnu, schijn bedriegt wellicht. En met schijn bedoel ik vooral theaterschijn. Het "nadeel" van theater is dat als je er niet heen gaat, je "ze" ook niet ziet. Televisie is daarentegen een medium waarbij je geheel onverwacht weer iemand tegen kan komen, die je misschien al een hele tijd niet gezien had. Bij theater werkt dat niet: als je iemand uit het oog bent verloren, en niet meer zo aan de acteur denkt en er ook geen promotie wordt gemaakt in de zin dat je aan diegene herinnert wordt, zul je ook niet op het idee komen om geheel onverwachts en plotseling en spontaan een theatervoorstelling te bezoeken waarin de persoon in kwestie speelt. Gelukkig heeft Joep Onderdelinden een eigen website, hoewel we daar, gezien onze ervaringen in het verleden, niet te vroeg om mogen juichen. Desalniettemin heeft Joep Onderdelinden zijn CV op de website gezet, dus laten we die dan ook vooral onder de loep nemen. 
    De CV van Joep Onderdelinden is ronduit indrukwekkend te noemen. Sterker nog, zijn CV is zo groot dat hij die onderverdeeld heeft in toneel, solo, muziektheater, tv/film, presentaties én regie. In zijn laatste toneelstuk (39 steps, 2011) speelde hij, als ik zijn CV op de juiste wijze interpreteer, maar liefst 15 rollen. Naast toneelspel heeft Joep Onderdelinden ook theateractiviteit vertoond met vier eigen voorstellingen, waarvan NAT (2010-2011) de laatste was. Hoe dieper we in de CV van Joep Onderdelinden duiken, hoe meer duidelijk wordt wat voor een theaterhummel hij is. Wat velen denk ik niet wisten is dat er achter die postbode Siemen een waar danstalent schuilt: van 1993 tot 1997 speelde hij in drie verschillende dansvoorstellingen. In 1991 bewandelde hij ook het pad van de musicals, tot op de dag vandaag: dit seizoen speelt Joep Onderdelinden in Hema, de musical. Daarvoor was hij nog te zien in Ja Zuster, Nee Zuster als Gerrit. Toegegeven: dit zijn geen Broadwaymusicals, maar niettemin toch wel voorstellingen van enig formaat.

Op het lijstje van de tv/films vinden we natuurlijk ZAAI terug. Wat ik niet wist, was dat Joep Onderdelinden ook al speelde in de film Ja Zuster, Nee Zuster van 2002 als politieagent. Verder heeft ook Joep Onderdelinden nog wat presentatiewerk hier en daar gedaan, maar dat niet echts noemenswaardig waar u als lezer van achterover zal vallen.
     Wat wél noemenswaardig is, is zijn werk als regisseur. Daar theater het sowieso al bemoeilijkt om iemand te kunnen volgen, geldt dat helemaal voor regisseurs. Het gebeurt af en toe dat een acteur het acteren wel een beetje gezien heeft, maar toch in die wereld wil blijven hangen en vervolgens de overstap maakt naar een plek achter de schermen, zoals we ook volgende week nog zullen gaan zien. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Joep Onderdelinden niet dé regisseur is, maar assistent regisseur/spelcoach, zoals dat dan zo mooi heet. Kortom, Joep mag het vuile werk opknappen. De lijst van producties waaraan hij heeft meegewerkt is onverminderd indrukwekkend. Denk aan Legally Blond, Hairspray, Footloose, Fame, Grease. Zijn regiedebuut kwam als assistent choreografie bij de film Ja Zuster, Nee Zuster, waarbij hij dus ook al politieagent speelde. Later zou hij dus ook nog eens gaan spelen in de musical Ja Zuster, Nee Zuster en we kunnen dan ook bijna niet anders dan concluderen dat Joep Onderdelinden waarschijnlijk "iets heeft" met deze klassieker. Laten we kijken naar een optreden tijdens het Musical Awards Gala van 2009, waarin Joep Onderdelinden prominent naar voren komt.

Als we zijn CV moeten geloven, lijkt het stil te worden rond Joep Onderdelinden. De Hema-musical is zijn recentste activiteit op zijn CV, maar op alle andere gebieden stopt de teller bij 2011. Ook kunnen we geen hoop vestigen op de nieuwspagina van de website van Joep Onderdelinden: het laatste nieuwsbericht dateert van 2010. Gelukkig is er sprake van slecht onderhoud van de CV en de nieuwspagina, want wie de logische volgorde volgt van het bezoeken van een website, namelijk eerst de hoofdpagina en daarna de andere pagina's, zal erachter komen dat het tegenovergestelde het geval is. Op de hoofdpagina van de website prijkt de trailer van zijn nieuwe show waarmee hij door het land knalt: DUS. Deze subtiele verwijzing naar ZAAI is niet voor niets, want postbode Siemen komt terug in deze show. Samen met zijn alter-ego trekt hij ten strijde tegen het huidige 'gedoemdenk', wat leidt tot "herkenbare, hilarische en ontroerende anekdotes." (bron)      

     Mocht u dus ook zo terugverlangen naar die goede oude tijd met postbode Siemen, die eigenlijk nooit tijd had maar toch altijd wel iets kon verzinnen, weet u waar u moet zijn.

Joep Onderdelinden is ook te volgen op twitter, maar op facebook zult u het moeten doen met postbode Siemen .

---In de volgende "Wat is er geworden van...?"---

De oplettende volger heeft wellicht opgemerkt dat we een dag achterlopen. De schade halen we van het weekend in, zodat we maandag weer gestructureerd en geordend een nieuwe "Wat is er geworden van...?"-week kunnen beginnen. De vergeten BN'er van komend weekend heeft alles te maken met het volgende nieuwsbericht uit 2006: D66 zegt vertrouwen in Verdonk op (nu.nl) 

Wat is er geworden van... Marieke van Ginneken?

Marieke van Ginneken, de zus van. We leerden haar in 2013 kennen bij Idols 1, waarbij ze na een energiek optreden met "Walking on Sunshine" naar huis werd gestuurd. Naar mijn idee is Idols 1 per saldo nog altijd de meest succesvolle talentenjacht die gehouden is in Nederland, waarbij maar liefst vijf artiesten een of meerdere platen uitbrachten en in meer of mindere mate succesvol werden.

Voor Marieke geldt helaas dat het succes nooit echt haar kant is op komen waaien, maar dat mag toch zeker niet gelden voor de top 4. Daarnaast was de leadzanger van Intwine, Roger, óók een product van Idols 1. Hij werd niet toegelaten tot de liveshows omdat hij het contract weigerde te tekenen (fair enough). Uiteindelijk werd Jamai de winnaar met "Step right up". Hij bracht later nog een duet uit met de nummer 4, Dewi, maar wat hits betreft moest het daarbij blijven. Inmiddels schittert Jamai al enkele jaren in de musicalwereld. Jim bracht "Tell her", en belandde uiteindelijk ook in musicalland, hetzij minder succesvol dan Jamai. Hind werd, tot verrassing van velen, vlak voor de finale weggestuurd, maar liet onverminderd van zich horen met "Summer All Over Again" en "Weak". Later vertegenwoordigde ze Nederland op het songfestival (met "Your heart belongs to me"). Dewi's eerste single was "Left of Center", en na het duet met Jamai volgde ook nog "Amazing". De afgelopen jaren heeft ze meegedaan aan verschillende talentenjachten, zoals Popstars. En tot slot is daar dan Marieke, die zesde werd, maar uiteindelijk ook een single uitbracht: "Happy". Side note: bovengenoemde nummers zijn slechts de platen die werden uitgebracht in 2003 (!!). Voor Marieke volgde in 2004 nog "I'm a fool".  

Nu we met deze recap het succes van Idols 1 korstondig geëvalueerd hebben, kunnen we overgaan tot de orde van de dag en ons de vraag stellen: "Wat is er geworden van Marieke?" Waarom heb ik eigenlijk gekozen voor Marieke? Ik had kunnen vragen wat er geworden was van Hind, of van Dewi, die toch ook een beetje (heel erg) in de vergetelheid zijn geraakt en zonder baanbrekend succes verscheidene pogingen hebben ondernomen om weer in die spotlight te kunnen staan. Toch kies ik voor Marieke, niet in de laatste plaats omdat ze de zus van Aukje is, maar vooral ook omdat we na "Happy" (2003), "I'm a fool"  (2004) en "Be what you wanna be (2005), niet meer van haar gehoord hebben, terwijl we Hind en Dewi toch echt wel nog voorbij hebben zien komen in de afgelopen tien jaar en zij ook, met wisselend succes, platen hebben gemaakt. Zo heb ik bijvoorbeeld het album uit 2010 van Hind genaamd "Crosspop" in m'n kast staan (ja, ik kóóp nog cd's).  

Marieke dus. Je zou het misschien niet verwachten, maar ook Marieke van Ginneken heeft een officiële website. Deze heeft in ieder geval een likebutton en een youtube-knop, en in die zin doet ze het beter dan haar zus, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het laatste filmpje dat Marieke geüpload heeft op haar youtubekanaal, dateert van 8 maanden geleden (au). Op haar youtube-kanaal vinden we onder andere een optredenbij 538, met het nummer "Unwritten" van Natasha Bedingfield  (We zouden ook een internationale "wat is er geworden van...?" kunnen doen, vind je niet?). Dit nummer bracht ze ten gehore naar aanleiding van haar deelname aan The Next Pop Talent.

Ik moet je zeggen dat ik het geen wereldoptreden vind (en dat is nog zwak uitgedrukt), maar Telegraaf/Privé weet het antwoord op de vraag hoe dat komt: ze heeft last van haar stembanden (of eigenlijk: haar stembanden doen niet wat ze wil). Mijn persoonlijke bevinding is dat het succes niet meer gaat komen voor Marieke, in ieder geval niet op korte termijn. Ik vind haar stem zeker wel geschikt voor een bepaal repertoire, maar juist daarom vrees ik dat ze net de trein van de 2000's gemist heeft. We zitten in een ander muzikaal tijdperk, we zitten in de 10's (?), en die zijn wezenlijk anders, en sowieso economisch gezien veel minder handig om door te breken of een comeback te maken. Maar... als ik dan naar het volgende duet van Aukje en Marieke luister, zie ik toch potentie: jonge tienermuziek, beetje in de categorie van Ch!pz. Wat jullie?

En met dat mooie advies brei ik een eind aan dit verhaal. Ondanks dat we niet veel te weten zijn gekomen over de whereabouts van Marieke, hebben we wel een mooie recap gedaan van Idols 1. In feite is "Wat is er geworden van...?" niets meer dan goed excuus om de tienerjaren, in ieder geval die van mij, maar waarschijnlijk ook die van vele anderen, te doen herleven. En dus blijven we voorlopig nog wel even in de 2000's hangen... Zo ook morgen! Dus... zodoende... 

---Morgen in "Wat is er geworden van?"---

Wat is er geworden van... Aukje van Ginneken?

Daar de rol van Charlie in Goede tijden, slechte tijden Lieke van Lexmond veel kansen tot succes opleverde, heeft het Aukje van Ginneken veel minder gebracht. Persoonlijk heb ik haar voor het laatst prominent in beeld gezien bij De Pelgrimscode, maar dat toont, vrees ik, eerder aan dat ze verlegen zat om werk en aandacht, dan dat ze op dat moment nog op en top BN'er was (datzelfde gold in zekere zin ook voor haar collega-deelneemster en ex-soapie, Inge Ipenburg). Het is simpelweg een feit dat de gloriedagen van Aukje als BN'er voorbij zijn. Laten we kijken naar een scène van GTST om die gloriedagen enigszins te doen herleven. 

In 2009 sprak de NOS nog van een heuse comeback van Aukje. Inmiddels weten we dat er van die comeback weinig overgebleven is en de website van Aukje van Ginneken spreekt eigenlijk al boekdelen. Alleen al de aanwezigheid van een hyves-button (en de afwezigheid van een facebook-button), doet mij vrezen voor het ergste. Op de hoofdpagina staat een boodschap van Aukje zelf:

"Hallo allemaal!

Het is alweer 2013!!
2012 laten we alweer achter ons! Voor mij het jaar dat ik getrouwd ben. En het jaar dat ik met het stuk 'Ontboezemingen' op Curaçao heb mogen spelen! Het jaar dat ik mee heb mogen doen aan een waanzinnig programma dat in maart 2013 word uitgezonden.
Ik ben benieuwd wat dit jaar gaat brengen!

Ik wens iedereen een gezond en liefdevol 2013 toe!!

Xxx Aukje"

Waarschijnlijk heeft 2013 haar weinig gebracht, want we zijn nog maar 28 dagen verwijderd van 2014 en het mag triest heten dat deze boodschap nog altijd op de hoofdpagina staat. Natuurlijk mag ze onverminderd blij zijn met 2012, want inderdaad, dat was wel degelijk een succesjaar voor haar met een rol in Ontboezemingen (wat een mooi toneelstuk was: het ging over borstkanker en chemotherapie) en deelname aan De Pelgrimscode. Om er achter te komen wat Aukje precies heeft uitgespookt sinds het plaatsen van haar nieuwjaarsbericht, kunnen we twee dingen doen: 1) wachten tot 2014 en hopen dat het bericht dat er nu staat, vervangen wordt door een nieuwe met daarin updates over haar activiteiten in 2013; of 2) zelf op onderzoek uitgaan. Optie 2 lijkt me het verstandigst, aangezien er een reële kans is dat het bericht dat er nu staat ook met het nieuwe jaar (en misschien het jaar daarna ook nog wel) op de website zal blijven staan, en dan weten we alsnog niks.

Al zoekende naar de Aukje van nu, blijkt dat als de mist van Aukje's website opgetrokken is en de contouren van Google steeds zichtbaarder worden, Aukje misschien wel veel minder vergeten is dan we dachten. Hoewel zij in het voorjaar van 2013 in een interview nog te kennen gaf dat het moeilijk is een comeback te maken in de tv-wereld, lijkt het erop dat het er dit najaar toch van is gekomen, althans, als we Telegraaf mogen geloven. Aukje keert namelijk terug als presentatrice van een zondagmiddagprogramma op SBS 6. Sterker nog, de eerste afleveringen van het programma Feiten en Fabels zijn al uitgezonden en dus kunnen we niet anders concluderen dat Aukje, as we speak, terug is. Eerlijk is eerlijk, een zondagmiddagprogramma is niet je van het, maar van Lieke van Lexmond kunnen we ook niet zeggen dat ze primetimepresentatrice is, en als ik me niet vergis had haar had ik toch als min of meer succesvol bestempeld.

Na een paar stukjes gezien te hebben van Feiten en Fabels, kan ik niet anders dan zeggen dat het een goede bankhanger voor op de zondagmiddag is. Naast leuk is het ook een leerzaam programma: zo neemt Aukje in de eerste aflevering de feiten en fabels van lactose-intolerantie onder de loep. Afgelopen zondag keken maar liefst 125.000 mensen naar alweer de vierde aflevering het programma, wat zeker geen slechte score is voor de zondagmiddag.

Het is echter nog maar de vraag of het betrekkelijke succes na deze tweede comeback niet opnieuw uitdooft. Wil ze in de spotlight blijven staan, zal ze toch zeker haar jammerlijk verouderde website van het stof moeten ontdoen. Wie nu de nieuwspagina van haar website bezoekt, constateert dat het leven van Aukje als BN'er stopt op 12 maart 2013, en wie niet verder kijkt dan de hoofdpagina zal, haar zondagmiddagprogramma ten spijt, concluderen dat Aukje sinds de jaarwisseling niet meer van zich heeft laten horen. Wij kunnen inmiddels vaststellen dat de op haar website gebaseerde aanname dat Aukje tot een vergeten BN'er is verworden, gelukkig een fabel is gebleken. U weet nu dat u elke zondagmiddag om 16:30 op SBS 6 van Aukje kunt genieten, op de bank met een kop soep, u verwonderend hoezeer het kan verkeren in Bekend Nederland.   

---Morgen in "Wat is er geworden van?"---

Morgen gaan we virtueel op bezoek bij zus Marieke, met wie Aukje overigens ooit ook nog een nummer heeft opgenomen. Zal de aanname dat Marieke van Ginneken een vergeten BN'er zou zijn, ook een fabel blijken? En volgende week dinsdag zouden we zomaar eens langs kunnen gaan bij de moeder van Charlie... Maar wie was dat ook alweer? 

Mariló Montero: het is niet wetenschappelijk bewezen dat de ziel niet getransplanteerd wordt

Brontekst: Mariló Montero: “No está comprobado que el alma no sea trasplantada con los órganos” (El País, 24 oktober 2012) 

"De hoofdrolspeler van de twitterpolemiek van afgelopen dinsdag was Mariló Montero, de presentatrice van La mañana de la 1 (De ochtend van kanaal 1). De programmaleidster besteedde aan het einde van het programma, een moment waarin normaal gesproken een actueel thema behandeld wordt, aandacht aan de moordenaar van El Saboral. In dit korte gesprek stelde Montero dat ze zich opgelucht voelde nadat ze van de Asociación Nacional de Trasplantes (Nationale Vereniging voor Transplantatie) had vernomen dat de organen van de vermeende moordenaar niet getransplanteerd zouden worden.

"Zou er iemand zijn die de long, de lever of het hart zou willen ontvangen van iemand die zelf mensen het leven ontnomen heeft? Brengt het orgaan iets van de moordenaar mee naar jouw lichaam?" vroeg Montero zich af in het programma. "Wat willen ze dat ik zeg? Ik kan eerlijk gezegd niet ontkennen dat ik me gerustgesteld voelde toen ik eenmaal wist dat de organen van deze man niet het leven zouden geven aan iemand anders. Ik zou die organen niet willen. Het is niet wetenschappelijk bewezen, maar niemand weet of de ziel ook getransplanteerd wordt met het orgaan," concludeerde de presentatrice alvorens het programma af te sluiten. 

Deze woorden van Mariló Montero veroorzaakten een kleine revolutie op twitter, met commentaren die een beledigde tot sarcastische lading hadden. Zelfs de hashtag#noestácientíficamentecomprabo (het is niet wetenschappelijk bewezen) werd diezelfde ochtend een van de meest besproken world wide topics van het medium. 

Aan het eind van de uitzending van woensdag wilde Mariló Montero haar mening van de dag ervoor nuanceren vanwege de reacties die het teweeg had gebracht op het internet: "Ik blijf bij mijn eerdere verklaring, en daarom stelde ik de vraag of een orgaan ziel met zich mee draagt. In La Vanguardia (Spaanse krant) vertelde een ontvangster van een donororgaan dat zij de ziel van de persoon van wie het hart afkomstig was kon voelen." Ook verontschuldigde ze zich aan de personen die ze mogelijk had gekwetst met haar opvattingen. "Het spijt me dat Televisión Española (TVE) zich nu opnieuw verbonden ziet aan een actie mijnerzijds, maar ik moet verdedigen dat ik donor ben, dat mijn eerdere twijfel standhoudt en dat ik graag mettertijd zou willen vaststellen of het inderdaad waar is of de ziel ook getransplanteerd wordt," concludeerde Montero. 

De Organización Nacional de Trasplantes verklaarde dat voordat er orgaandonatie plaatsvindt "men alleen de gezondsheidssituatie van de donor in acht neemt" en dat men geen rekening houdt met een mogelijk delict dat de donor gepleegd zou hebben. Rafael Matesanz, directeur van de organisatie, legde aan Europa Press uit dat het zinloos is te denken dat de ziel van een overleden persoon doorgegeven zou worden via transplantatie. Wat betreft de moordenaar van El Saboral kon er, ondanks dat de moordenaar wel donor was, door ongeschikte omstandigheden geen transplantatie plaatsvinden."

Wat is er geworden van... Frédérique Spigt?

Zucht. Ik heb nu alweer spijt van de vaste weekindeling dat ik mezelf opgelegd heb. Voor maandag staat de categorie muziek op het programma, en dat is niet eenvoudig, zeker als je je bedenkt dat voor woensdag de categorie talentenjachten op het programma staat en zo al minstens driekwart van de potentiële vergeten BN'ers afvalt. Wellicht is de gast van vandaag te danken aan het luchtalarm, want toen dat om 12 uur begon te loeien, vroeg ik me af: wat is er eigenlijk geworden van... Frédérique Spigt, de zangeres van het lied "Rotterdam"?

Spigt is een Rotterdamse onderscheidende zangeres en is zonder twijfel te beschouwen als een ware BR'ert. Hoe het buiten de regio met haar bekendheid gesteld is, durf ik niet te zeggen. Eigenlijk doet het er ook niet toe, want waarom zou je nog BN'er willen zijn als je al een BR'ert bent, en daarmee op de hoogste trede van de bekendheidsladder staat? Ja toch, niet dan. Het kan echter het geen kwaad om alle niet-Rotterdammerts een extra geheugenopfrissertje te geven met de videoclip van 'Isis'.

(Weet iemand of de vrouw die in deze videoclip 'Isis' voorstelt, Rifka Lodeizen is?)

De verschijning van Spigt doet misschien wat belletjes rinkelen. Frédérique Spigt, kortweg Fré, studeert in 1980 af aan de kunstacademie, maar belandt uiteindelijk in de muziekwereld. Ze verwerft bekendheid als leadzangeres van de band "I've got the bullets", maar na 4 jaar actief te zijn geweest, wordt hun contract bij CBS niet verlengd en in 1990 wordt de band opgeheven. Er wordt een nieuwe band met de naam "A girl called Johnny" opgericht, maar succes blijft uit. In 1998 doet Frédérique mee aan het Nationaal Songfestival (hé, nog zo'n bodemloze put aan vergeten BN'ers) met het nummer "Mijn hart kan dat niet aan". Ondanks ze tweede wordt, betekent haar deelname haar definitieve nationale doorbraak. Na enkele singles gemaakt te hebben, komt in 2000 het album "Droom" uit, met onder andere de hit "Isis". In datzelfde jaar wordt ook het eerder genoemde lied "Rotterdam" ten gehore gebracht, een lied waarvoor zij, in ieder geval in Rotterdam, eeuwige roem verdient.

   Tot 2009 was Frédérique een vage herinnering uit m'n kindertijd, hoewel "Isis" en "Rotterdam" een prominenter plek in mijn geheugen verworven hadden. Het was in dat jaar, 2009, dat Frédérique daadwerkelijk een gezicht én een karakter kreeg met het programma "Fauna & Gemeenschap", dat zij maakte met bioloog Kees Moeliker en werd uitgezonden op TV Rijnmond. Ik kom woorden tekort om te beschrijven hoe leuk dit programma is (en hóe jammer het is dat het niet meer geproduceerd wordt), en daarom wil ik volstaan met een video van een aflevering. Het is hilarisch, zowel om de geweldig gevatte humor van Spigt, de bijzondere combinatie met Moeliker, en natuurlijk het heerlijke Rotterdamse dialect. Het briljante duo raakt van op en top serieuze ondernemingen verzeild in komische situaties: met een boot door te kleine bruggen door de Rotte, de hond en de peddel in het water tijdens het varen of allerlei onverwachte allergische reacties, en dat allemaal voorzien van ongezouten Rotterdams commentaar. O ja joh? Já, gaat dat zien! 

Frédérique en Rotterdam lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar desondanks is Frédérique toch echt geen stadsmens, zo blijkt in het programma "Storm op Komst". In dit programma maakt ze samen met Loes Luca eb en vloed mee op een scheepje (schipje) op de Waddenzee, bij Rottumeroog. Frédérique geniet zichtbaar van alle natuur, terwijl het stadse karakter van Loes Luca duidelijk van zich laat spreken. "Storm op Komst" veroordeelt BN'ers tot elkaar, maar meestal blijkt dat ze het goed met elkaar kunnen vinden en dat geldt zeker voor Loes en Frédérique, die elkaar al lange tijd door dik en dun gesteund weten en met een lach en traan verhalen delen. Soms maak je wel eens een keuze die misschien niet helemaal past binnen het doel van het programma, maar die wel ontzettend leuk is. Zo geldt dat ook voor Frédérique. Hoewel zij misschien nog niet vergeten is door Nederland, is ze te leuk om niet voorbij te laten komen in "Wat is er geworden van...?" en ik maak maar al te graag van de kans gebruik om mensen die Frédérique Spigt wel vergeten waren, hernieuwd met haar kennis te laten maken.

Heden ten dage treedt Frédérique nog steeds op. Van september tot eind november was te zien in de toneelvoorstelling "Ontspoord", geproduceerd door de Toneelmakerij. Meestal is het na een periode van optredens voor artiesten wachten op de volgende reeks concerten of voorstellingen, en dat zal net zo goed voor Frédérique Spigt gelden. Zonder twijfel zal ze binnenkort weer in de spotlight staan, hetzij met een concert, hetzij met een toneelvoorstelling, hetzij met een televisieprogramma. In "Storm op Komst" vertelt ze dat ze verwacht 73 jaar te worden, de leeftijd waarop haar moeder stierf. Mocht dat waarheid blijken, kunnen we nog 17 jaar genieten van Fré. Laten we hopen dat ze langer onder ons is.  

Graag zou ik dit blog afsluiten met een vraag over hetgeen wat onlosmakelijk verbonden blijft met Frédérique Spigt: Rotterdam. Wat is er geworden van Rotterdam? Sinds het bombardement in mei 1940 is Rotterdam tot op de dag van vandaag in staat van wederopbouw, en daarmee ook een herinnering aan het verleden. Recentelijk is het prestigieuze gebouw "De Rotterdam" opgeleverd. Dit nieuwe icoon voor de stad werd ontworpen door Rem Koolhaas en is wederom een architectonische creatie die symbool staat voor het bijzondere, en voor Nederland unieke karakter dat de stad heeft. Rotterdam was een gestolen schat, maar we kunnen zeggen dat we een andere schat voor terug hebben gekregen. En daar mogen we trots op zijn. En dat zijn we ook. Ja toch, niet dan?

Bronnen: 

http://www.frederiquespigt.nl/

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fr%C3%A9d%C3%A9rique_Spigt

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1107490 

http://moeliker.wordpress.com/2009/06/30/fauna-gemeenschap-vanaf-5-juli-op-tv-rijnmond/

---Morgen en overmorgen in "Wat is er geworden van?"---