Zucht. Ik heb nu alweer spijt van de vaste weekindeling dat
ik mezelf opgelegd heb. Voor maandag staat de categorie muziek op het programma, en dat is niet eenvoudig, zeker als je
je bedenkt dat voor woensdag de categorie talentenjachten
op het programma staat en zo al minstens driekwart van de potentiële
vergeten BN'ers afvalt. Wellicht is
de gast van vandaag te danken aan het luchtalarm, want toen dat om 12 uur begon te loeien, vroeg ik me af: wat is er eigenlijk geworden van... Frédérique Spigt,
de zangeres van het lied "Rotterdam"?
Spigt is een Rotterdamse onderscheidende zangeres en is zonder
twijfel te beschouwen als een ware BR'ert. Hoe het buiten de regio met haar
bekendheid gesteld is, durf ik niet te zeggen. Eigenlijk doet het er ook niet
toe, want waarom zou je nog BN'er willen zijn als je al een BR'ert bent, en
daarmee op de hoogste trede van de bekendheidsladder staat? Ja toch, niet dan.
Het kan echter het geen kwaad om alle niet-Rotterdammerts een extra geheugenopfrissertje
te geven met de videoclip van 'Isis'.
(Weet iemand of de vrouw die in deze videoclip 'Isis' voorstelt, Rifka Lodeizen is?)
De verschijning van Spigt doet misschien wat belletjes rinkelen. Frédérique Spigt, kortweg Fré, studeert in 1980 af aan de
kunstacademie, maar belandt uiteindelijk in de muziekwereld. Ze verwerft
bekendheid als leadzangeres van de band "I've got the bullets", maar
na 4 jaar actief te zijn geweest, wordt hun contract bij CBS niet verlengd en
in 1990 wordt de band opgeheven. Er wordt een nieuwe band met de naam "A
girl called Johnny" opgericht, maar succes blijft uit. In 1998 doet Frédérique
mee aan het Nationaal Songfestival (hé, nog zo'n bodemloze put aan vergeten
BN'ers) met het nummer "Mijn hart kan dat niet aan". Ondanks ze
tweede wordt, betekent haar deelname haar definitieve nationale doorbraak. Na
enkele singles gemaakt te hebben, komt in 2000 het album "Droom" uit,
met onder andere de hit "Isis". In datzelfde jaar wordt ook het
eerder genoemde lied "Rotterdam" ten gehore gebracht, een lied
waarvoor zij, in ieder geval in Rotterdam, eeuwige roem verdient.
Tot 2009 was Frédérique een vage herinnering uit m'n
kindertijd, hoewel "Isis" en "Rotterdam" een prominenter
plek in mijn geheugen verworven hadden. Het was in dat jaar, 2009, dat
Frédérique daadwerkelijk een gezicht én een karakter kreeg met het programma
"Fauna & Gemeenschap", dat zij maakte met bioloog Kees Moeliker en
werd uitgezonden op TV Rijnmond. Ik kom woorden tekort om te beschrijven hoe
leuk dit programma is (en hóe jammer het is dat het niet meer geproduceerd
wordt), en daarom wil ik volstaan met een video van een aflevering. Het is hilarisch,
zowel om de geweldig gevatte humor van Spigt, de bijzondere combinatie met Moeliker,
en natuurlijk het heerlijke Rotterdamse dialect. Het briljante duo raakt van op
en top serieuze ondernemingen verzeild in komische situaties: met een boot door
te kleine bruggen door de Rotte, de hond en de peddel in het water tijdens het
varen of allerlei onverwachte allergische reacties, en dat allemaal voorzien
van ongezouten Rotterdams commentaar. O ja joh? Já, gaat dat zien!
Frédérique en Rotterdam lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden,
maar desondanks is Frédérique toch echt geen stadsmens, zo blijkt in het programma
"Storm op Komst". In dit programma maakt ze samen met Loes Luca eb en
vloed mee op een scheepje (schipje) op de Waddenzee, bij Rottumeroog. Frédérique
geniet zichtbaar van alle natuur, terwijl het stadse karakter van Loes Luca
duidelijk van zich laat spreken. "Storm op Komst" veroordeelt BN'ers
tot elkaar, maar meestal blijkt dat ze het goed met elkaar kunnen vinden en dat
geldt zeker voor Loes en Frédérique, die elkaar al lange tijd door dik en dun
gesteund weten en met een lach en traan verhalen delen. Soms maak je wel eens een
keuze die misschien niet helemaal past binnen het doel van het programma, maar
die wel ontzettend leuk is. Zo geldt dat ook voor Frédérique. Hoewel zij
misschien nog niet vergeten is door Nederland, is ze te leuk om niet voorbij te
laten komen in "Wat is er geworden van...?" en ik maak maar al te graag
van de kans gebruik om mensen die Frédérique Spigt wel vergeten waren,
hernieuwd met haar kennis te laten maken.
Heden ten dage treedt Frédérique nog steeds op. Van
september tot eind november was te zien in de toneelvoorstelling
"Ontspoord", geproduceerd door de Toneelmakerij. Meestal is het na
een periode van optredens voor artiesten wachten op de volgende reeks concerten
of voorstellingen, en dat zal net zo goed voor Frédérique Spigt gelden. Zonder
twijfel zal ze binnenkort weer in de spotlight staan, hetzij met een concert,
hetzij met een toneelvoorstelling, hetzij met een televisieprogramma. In
"Storm op Komst" vertelt ze dat ze verwacht 73 jaar te worden, de
leeftijd waarop haar moeder stierf. Mocht dat waarheid blijken, kunnen we nog
17 jaar genieten van Fré. Laten we hopen dat ze langer onder ons is.
Graag zou ik dit blog afsluiten met een vraag over hetgeen
wat onlosmakelijk verbonden blijft met Frédérique Spigt: Rotterdam. Wat is er
geworden van Rotterdam? Sinds het bombardement in mei 1940 is Rotterdam tot op
de dag van vandaag in staat van wederopbouw, en daarmee ook een herinnering aan
het verleden. Recentelijk is het prestigieuze gebouw "De Rotterdam" opgeleverd.
Dit nieuwe icoon voor de stad werd ontworpen door Rem Koolhaas en is wederom
een architectonische creatie die symbool staat voor het bijzondere, en voor
Nederland unieke karakter dat de stad heeft. Rotterdam was een gestolen schat, maar
we kunnen zeggen dat we een andere schat voor terug hebben gekregen. En daar
mogen we trots op zijn. En dat zijn we ook. Ja toch, niet dan?
Bronnen:
---Morgen en overmorgen in "Wat is er geworden van?"---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten