Twee weken geleden sprak ik al uit dat Idols I
uiteindelijk toch één van de succesvolste talentenjachten is gebleken. Hoewel
(ondanks dat) veel mensen Hind als winnares van Idols I zagen, moest zij in de
halve finale de strijd verlaten. Toch is Hind daar niet slechter van geworden,
want in tegenstelling tot de finalisten Jim en Jamai, is Hind langere tijd actief geweest met het maken van platen. Om die activiteit te kunnen opmerken is een
geavanceerde radar nodig, maar ik steek graag een helpende hand toe middels dit blog. Maar... niet voordat we haar eerste single nog eens beluisterd hebben.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen diehardfan van Hind ben, maar dit blog
schrijf ik voor de gelegenheid terwijl de CD van haar album Crosspop
in de CD-speler zit. Het was alweer een tijdje geleden dat het schijfje het albumhoesje mocht verruilen voor de CD-speler en ik was alweer bijna vergeten hoe goed album Crosspop ook alweer was. Het album kwam tot stand via fund raising, ook wel crowd sourcing,
waarbij een artiest geld inzamelt via fans voor het maken van een plaat en
daarmee als het ware een afzetmarkt creëert. Hind had binnen no-time het geld
bij elkaar en bracht vervolgens een volledig naar haar eigen hand gezet album
uit: Crosspop, een combinatie van in
de eerste plaats pop, met minimale invloeden van onder andere Arabische muziek. De gelijknamige track op het album is een aardige weergave van wat crosspop is.
Er is geen album voorbij gegaan waarbij Arabische invloeden
uit bleven. Het mag uniek heten dat Hind zich nooit onderworpen heeft aan het
keurslijf van Idols en van Summer All Over Again tot nu altijd haar Marrokaanse
roots in meer of mindere mate heeft gebruikt in haar muziek en videoclips.
Echter lijkt haar muziek naar de achtergrond verdwenen voor het grote publiek.
Sinds Summer All Over Again en het daaropvolgende Weak, haalde alleen Give Me A
Sign en Your Heart Belongs To Me nog de Top 40,
waarvan de laatstgenoemde het lied is waarmee Hind Nederland in 2008 op het
Eurovisie Songfestival vertegenwoordigde. Ook zong ze de titelsong Morgen voor de jeugdserie Spangas. Daar heeft het voor Hind bij moeten blijven: haar
crosspopnummers Don't Leave Me Behind en I Want It behaalden geen hitnoteringen.
Voor de Wie is de mol?-fans zal met name de deelname van
Hind aan het seizoen van 2010 een nog redelijk frisse herinnering zijn. Dit
seizoen speelde zich af in Japan en als mijn zogenaamde frisse herinnering nog
intact is, moest Hind zo ongeveer halverwege het programma verlaten.
Kan allemaal zijn, maar wat doet Hind nu? Wel, het laatste
wat ik muzikaal van haar vernomen heb dateert van begin 2013. In februari
bracht Hind de single Make It Count uit, wat, denk ik, een voorbode was van een
nieuw album. Make It Count tikte plaats 11 aan in de Single Top 100, maar wist
niet de Top 40 binnen te dringen. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en er
is nog altijd geen nieuw album verschenen van Hind. Geld kan het probleem niet
zijn, want ze vormt tegenwoordig een koppel met miljardair Marcel Boekhoorn.
For the record: Hind is 28 en
Marcel Boekhoorn 53. Make It Count.
Toch mogen we Hind geen verwijt maken dat ze op haar
lauweren rust nu ze in love is met
een miljardair. Hoewel er al een tijdje geen nieuwe plaat is verschenen, toert
Hind wel langs de Nederlandse theaters. Al in 2011 gaf Hind bij Kees Tol in Toffe Gasten aan bezig te zijn met een theatershow voor te bereiden. Haar facebook kan ons
bevestigen dat Hind nog steeds rondtoert. Haar facebook noch haar website biedt
echter een speellijst aan: hoe we dus een theaterconcert kunnen bezoeken is een
groot raadsel. Theater, hartstikke leuk natuurlijk, maar eigenlijk wil ik
Hind weer op de radio horen. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar als mensen het theater in gaan zijn ze veel lastiger om op de radar te houden. Dat gaat zeker op als er geen duidelijke speellijsten zijn en de toegankelijkheid van de theaterconcerten ernstig in het nauw wordt gebracht.
Dat Don't Leave Me Behind, I Want It en Make It
Count uiteindelijk niet de Top 40 haalden laat zich denk ik verklaren in de kwaliteit van de
liedjes. Ik wil zeker niet beweren dat het slechte liedjes zijn, integendeel,
maar mijn persoonlijke mening is dat er op Crosspop andere betere tracks
stonden die het wellicht beter hadden gedaan voor het grote publiek. Opnieuw de
vraag: hoe belangrijk is het om in de smaak te vallen bij het grote publiek? Zolang
je schare fans groot genoeg is om muziek te blijven maken, ben je in zekere zin
succesvol als artiest.
Mijn persoonlijke favoriet van het album Crosspop is Noise Of
The Night, maar helaas heb ik dit nummer nergens op het wereldwijde web terug
kunnen vinden. Spijtig, daar de Spaanse gitaar zo krachtig schittert in dit nummer. Mocht je nieuwsgierig zijn geworden: het album Crosspop is nog altijd te koop!
Of je luistert natuurlijk gewoon op Spotify, waar je overigens ook haar volledig vergeten en ook in dit blog onbesproken gebleven album Half Way Home kunt beluisteren.
Bon, de CD-speler heeft net de laatste track van Crosspop ten gehore gebracht. Laten we dit blog toepasselijk afsluiten met Don't Leave Me Behind.
---Volgende keer in "Wat is er geworden van...?"---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten